Podczas prowadzenia prac budowlano-wykończeniowych, nawet w niewielkim domu, musimy wykonać przynajmniej kilkaset zamocowań różnych elementów konstrukcyjnych, instalacji i wyposażenia do ścian, podłóg czy sufitu. Ogromna liczba rodzajów zamocowań dostępnych w handlu, sprawia że nie zawsze potrafimy znaleźć właściwy produkt do konkretnego zastosowania.

Co trzeba wiedzieć?
Musimy wiedzieć z czego jest podłoże, na którym chcemy coś zamocować, i w jaki sposób połączymy mocowanie z instalowanym przedmiotem.

Jakie są podłoża?
Pełne zwarte - charakteryzują się zwartą strukturą o dużej wytrzymałości. Należą do nich betony monolityczne, cegły pełne ceramiczne i silikatowe. Zapewniają one najbardziej stabilne zamocowania, o bardzo dużej wytrzymałości.
Pełne porowate - to przede wszystkim różne odmiany betonu komórkowego oraz styropianu. Ze względu na ich niewielką wytrzymałość wymagają zakotwienia na dużej powierzchni, a dopuszczalne przenoszone obciążenia są stosunkowo niewielkie.
Drobnootworowe - to materiały o strukturze kratowej lub wielootworowej. Należy do nich większość odmian pustaków ceramicznych i betonowych, klinkiery otworowe.

Pustoprzestrzenne - to dość szeroka grupa materiałów charakteryzujących się stosunkowo cienkimi ściankami zewnętrznymi i dużymi otworami wewnątrz przekroju. Są to pustaki stropowe, cegła dziurawka ceramiczna i silikatowa, płyty gipsowo- kartonowe, wiórowe.

Dostępne mocowania
W sklepach budowlanych znajdziemy przynajmniej kilkadziesiąt odmian zamocowań "na różne okazje".

Kołki standardowe - mocują na skutek rozparcia rozciętych ścianek kołka podczas dokręcania. Są powszechnie stosowane do zamocowań nieobciążonych niemal we wszystkich rodzajach podłoży. Natomiast obciążenia mogą przenosić, gdy zostały osadzone w materiale pełnym o zwartej strukturze.
Ich odmianą, wygodną w użyciu, są kołki do szybkiego montażu. Umożliwiają one mocowanie przelotowe (część koszulki kołka przechodzi przez mocowany materiał), a zamiast wkręcania, wbijany jest gwintowany gwóźdź.

Kołki uniwersalne - są zmodyfikowaną wersją kołków tradycyjnych i można je stosować do mocowań w materiałach pełnych, jak i drobnootworowych. Wkręt mocujący nie tylko powoduje rozparcie, ale również spęczenie kołka podczas dokręcania, tworząc "garby" kotwiące na ściankach między pustymi przestrzeniami..

Kołki do miękkich materiałów - lekkie odmiany betonu komórkowego wymagają użycia specjalnych kołków umożliwiających zamocowanie cięższych przedmiotów. Osadzane są metodą wkręcania w wywiercony otwór o mniejszej średnicy. Z kołkiem współpracują śruby z gwintem metrycznym. Natomiast lekkie przedmioty można zawiesić na styropianie przy użyciu ślimakowych kołków wkręcanych bez wstępnego nawiercania otworu.

Zamocowania do pustych przestrzeni - zamocowania takie wymagają utworzenia "grzybka" oporowego po wewnętrznej stronie przegrody. Znaczne obciążenia zamocowań, np. w płytach gipsowo-kartonowych mogą przenosić kołki typu molly. Kołki te wymagają wstępnego zaciśnięcia przy użyciu specjalnych szczypiec. Do zamocowania lekkich przedmiotów na płytach g-k można też użyć ślimakowych kołków wprowadzanych przy użyciu specjalnego wiertła.

W przypadku zawiesi (np. żyrandola) w podłożu pustoprzestrzennym, stosowane są kotwy skrzydełkowe. Ich zamocowanie wymaga wywiercenia otworu o dość dużej średnicy.